Hello everybody,

Mijn Engels wordt steeds beter ik kan mij al aardig redden in het Engels en ik begrijp ook wat mensen mij vertellen. Zou ik het dan toch nog een keertje kunnen .. :) Even een besef momentje ik ben hier al een week. Best iets om trots op te zijn na alles.

Afgelopen donderdag heb ik de city tour gedaan in Kampala. Dit was zeker interessant zo leerde ik de cultuur en de geschiedenis van Oeganda kennen. Zo ben ik voor het eerst dat ik mij kan herinneren in een moskee geweest waar een torentje was waar ik op de top over heel Kampala kon kijken (zeker een uitzicht om jaloers op te zijn). Heb er voor jullie daarom ook maar even een foto bijgevoegd. Kampala was zo druk, nog drukker dan Amsterdam. Het was wel even schrikken hoe ik zag dat ze daar met de dieren om gingen. Ik was daarna wel even in een shock kon je wel zeggen. Verder heb ik voor het eerst een Rolex gegeten. En nee dat is geen horloge hier maar een soort wrap/ pannenkoek met ei. Best lekker dus heb het al vaker gegeten haha. Na de city tour ben ik weer terug gegaan naar Mukono. Dit moest wel met de boda boda het was veelte druk op straat om met de taxi te gaan. Al het verkeer stond overal muur vast. En dan zijn er wel verkeersregelaars om het verkeer te regelen, maar dat werkt totaal niet! Hier is het echt gaos.

Vrijdag regende het de hele dag z'n beetje. Het was gelukkig mijn relax dag dus heb ik dat ook maar gedaan. Dat was ook wel nodig na de indrukwekkende dag van daarvoor. Zaterdag ben ik in Nkokonjeru aangekomen. Dit is het dorpje waar ik het komende half jaar woon. Ik heb een prima kamer en kon eindelijk mijn koffers uitpakken.

Vandaag was mijn eerste dag in het ziekenhuis. Ik was gisteren al even kijken en had foto's van tevoren gezien alleen weet je pas echt hoe het is als je het ziet. En het is echt heftig de beelden van de Unicef filmpjes bij ons in Nederland schoten als eerste door mijn hoofd. Het is daar best mee te vergelijken. Er werd mij verteld door iemand die mij hier rondleid dat je hier de realiteit van Afrika ziet. Niet naar waar de meeste mensen heen gaan zoals noord en zuid Afrika. Toen hij dat zei lachte mijn hart toch wel een beetje ik ben dus op de juiste plek dacht ik. Een plek waar ze echt mijn hulp kunnen gebruiken en waar ik echt veel ga leren de komende tijd. Deze week is vooral nog alles een beetje zien in het ziekenhuis. Maar ik heb zin in mijn volgende dag ziekenhuis. Dat is dacht ik zo een positief gevoel.

Ik weet nog niet precies wat ik het weekend ga doen. Eerst maar genieten en alles op me af laten komen deze week. Ik hoop het weekend weer een nieuwe blog voor jullie te maken.

Tot snel allemaal!