Hallo allemaal,

Hier is hij dan mijn nieuwe beloofde blog. Ik begin mijn draai al steeds meer te vinden. En de dagen zonder stroom in mijn leven begint aardig op te lopen haha. Zo is het al niet meer op 1 hand te tellen. Over mijn draai vinden ik ben nog niet gewend aan de salamanders. Zo ben ik woensdagavond een uur bezig geweest om een salamander uit mijn kamer te krijgen met een zaklamp en een bezem. Want ik moest iets te doen hebben zonder stroom.

Deze week was mijn eerste week in het ziekenhuis. Ik zit op de afdeling OPD dat is vergelijkbaar met een spoedeisende hulp gecombineerd met een huisartsenpraktijk. Ik kom dus alle doelgroepen tegen wat ontzettend leuk is. Het was nu al ontzettend leerzaam maar een wereld van verschil met wat ik gewend ben. Zo gaan de patiënten met een infuus in hun hand naar huis en komen ze de volgende dag weer terug. En als wij een antibiotica kuur nodig hebben dan krijgen we dat in pil vorm voor thuis of via een infuus in het ziekenhuis. Hier geven ze gewoon de hele vloeistof langzaam in een paar minuten. En op de dagen dat er geen stroom was ging het werk in het ziekenhuis gewoon door. In Nederland zou het drama worden want als je er over na denkt eigenlijk is echt alles op stroom in onze ziekenhuizen. Het is dus wel echt even wennen hoe alles hier gaat. Maar wat wel bijzonder is, is dat ze de mensen helpen met eigenlijk niets. Zo was er donderdag een jongen die een ongeluk met zijn motor had gehad. Hij had overal wonden en veel pijn aan zijn boven been. Ik mocht hem twee injecties geven en mijn collega's helpen. Want ze hebben zo weinig mensen en materialen om de jongen te helpen dat was wel heftig om te zien. Zo stabiliseerden ze zijn bovenbeen met karton en verband en werdt de vensterbank als tafel gebruikt. Dat had ik trouwens nog niet verteld maar privacy is niet echt iets waar ze gebruik van maken. Dus zo werd de jongen geholpen op de gang en kwamen er zoveel mensen bij kijken zowel familie als andere patiënten die moesten wachten. Toen de wonden schoongemaakt waren en zijn kin gehecht kon hij naar de X-ray. Daaruit bleek dat de jongen zijn bovenbeen lelijk gebroken had. Dit moest met een operatie aan elkaar gezet worden alleen had de jongen en zijn familie hier geen geld voor. De volgende dag toen ik kwam bleek gelukkig dat ze toch op een of andere manier het geld bij elkaar hadden gekregen waardoor de jongen in Kampala geopereerd kon worden. Zo zie je dus maar weer dat hier armoede is. Net zoals dat ik een aantal kinderen voorbij zag komen met infecties doordat ze geen ondergoed dragen. Een dus vrij heftig en leerzaam weekje ziekenhuis. Maar ik heb zin om aan de slag te gaan en hier nog zoveel meer te leren. En ik heb ontzettend leuke collega's daar heb ik wel geluk mee want, ik had afgelopen week wel een paar mindere dagen.

Ik ben nog niet begonnen met het wondzorg project omdat, de scholen hier nog vakantie hebben. Wanneer ik hier mee ga starten is nog een beetje onduidelijk maar dat zal denk ik over twee weken zijn. Maar dat laat ik jullie dan uiteraard weten.

Mijn weekend was verder rustig en moest ook wel even bijkomen van een week ziekenhuis. Gisteren ben ik alleen naar Mukono geweest in de taxi om in de supermarkt wat spullen te halen. En de taxi is hier al een avontuur. Zo kunnen er 14 mensen in een taxi en zaten we op de terugreis met 23 mensen in 1 taxi waaronder 3 kinderen. Eerlijk gezegd het had wel iets dat je dat mee maakt want, het is niet eens te vergelijken met een volle stadsbus. Op de terugreis kregen we pech en gelukkig zijn ze hier van alle markten thuis en maakte iemand het busje even en konden we weer verder. Het was een goedkoop dagje voor taxi op en neer, boodschappen en een overheerlijke lunch voor ongeveer €13,-

Zo dat was weer een best lang verhaal. Inmiddels zit ik weer zonder stroom dus weer een verrassing wanneer het terug komt. Ik heb zin in aankomende week en ben benieuwd wat het me gaat brengen. Komende week ga ik ook even bedenken en regelen waar ik het weekend heen ga. Jullie horen weer snel wat van mij.

Liefs