larissa-in-oeganda.reismee.nl

Niet meer alleen!

Lieve allemaal,

Eindelijk ben ik niet meer alleen. Wat ben ik blij om niet meer alleen te zijn en gewoon face to face met Nederlanders te praten. Die precies het zelfde voelen en mee maken als ik. En waarna ik na hun verhalen denk o ik ben niet de enige die dat had.. of wat zo herkenbaar klinkt in mijn oren en weet wat ze nog mee gaan maken. Ook is het onwijs leuk om ze zoveel dingen te vertellen die ik al na al die tijd hier weet en heb uitgevonden. En ja ik zit hier morgen alweer acht weken :O om precies te zijn volgend weekend twee hele maanden. Wat ben ik ongelofelijk trots op mezelf al zeg ik het zelf. De afgelopen 8 weken waren zeker niet altijd van een leien dakje. Toch heb ik het doorstaan en heeft het me een powervrouw gemaakt.

Deze week in het ziekenhuis niet hele bijzondere dingen voor wat ik normaal zie meegemaakt. Dinsdag was er wel een spoedgevalletje wat ik nog nooit had gezien. Er was een man van een jaar of 52 die te veel alcohol had gedronken. De man was bewusteloos toen hij bij ons aan kwam en was in het begin van een coma. De man was op weg naar de dood zo vertelde de dokter. Voor de verandering hebben ze iemand wel van de dood kunnen reden het gaf me z'n blij gevoel van binnen... Meestal hebben ze de middelen niet om iemand altijd in leven te kunnen houden. En is de weg naar een beter ziekenhuis met de juiste middelen vaak te laat. Even om terug te komen op dit spoedgeval. Ik zag hoe de man bijkwam en vechte tegen de natuur. Zo vreemd hoe dat eruit zag. Het was wel fijn om te zien dat hij de andere kant op ging dan de dood zo letterlijk was het gewoon dat je een lijn zag als ware.

Het wondzorg project was deze week weer druk druk z'n 142 kinderen behandeld. Er zit gelukkig wel verbetering in want had vorige week 150 kinderen in 5 scholen en deze week 142 in 7 scholen. Positief dus :). Gelukkig kunnen de meiden me komende weken helpen en kunnen we nog meer kinderen helpen. Ik kreeg trouwens deze week de vraag van iemand hoe het kan dat zoveel kinderen wondjes hebben. Het was best een goeie vraag. Het komt omdat de leraar en de ouders en het kind zelf gewoon niet de kennis hebben om na een val het wondje of de schaafwond schoon te maken en te houden. En dan kunnen we wel voorlichtingen geven maar ik kan het hier niet in een half jaar veranderen jammer genoeg. Ik heb me daar inmiddels bij neergelegd. En daarbij de straat is vuiler dan in Nederland met zand. Maar over de kennis het is moeilijk om dat te vergroten en ze dat bij te brengen. Ik vroeg aan mijn collega's laatst waarom ze geen voorlichtingen op scholen geven over geslacht ziektes en HIV etc. Nou de leraar wil dat niet doen omdat ze denken dat de kinderen dan verwend raken. Nou mijn mond viel er van open. Maar het is niet realistisch om hier echt dat soort dingen te veranderen hoe graag ik ze ook zou willen helpen. Ik draag er een stukje aan bij dat is precies wat ik wel kan doen en realistisch is.

Gisteren kwamen de twee andere meisjes hier Gerke en Kimberly. Echt zo fijn om niet meer alleen te zijn. Het klikte direct, wat een leuke meiden! Dit komt de komende drie maanden wel goed. Ook willen ze in de weekenden leuke dingen doen dat is fijn want, in mijn eentje deed ik niet echt leuke activiteiten in het weekend. Dit weekend was dus redelijk rustig helaas ben ik wel ziek en voel me vreselijk haha. Maar gauw op bed zo. Afgelopen week was nog steeds wel wat een dipje maar hoe meer de meiden dichterbij hoe beter ik me weer voelde. Vanmiddag heb ik ze met vol trots de plekken in het dorpje laten zien en waar het ziekenhuis is. Alleen zag ik al veel maar, wanneer je met andere mzungu's bent zie ik weer hele andere dingen. Zo hebben we bijna twee uur gepraat met een kunst schilder bij het ziekenhuis. Zo mooi en hij tekende van alles voor ons in het zand geweldig. Heb hier onder een foto waar hij op straat een gorilla met een banaan had getekend voor ons. Zo mooi! En vanavond hadden we onwijze lol met een saai kaarten spel. We hadden ons eigen spel er van gemaakt. Moest het onderbreken om voor jullie de blog te schrijven :).

We hebben al bedacht om volgend weekend naar Kampala te gaan. Wat we precies gaan doen gaan we nog bekijken en vertel ik mijn avontuur van de komende week in een nieuwe blog volgende week.

Liefs mij


Reacties

Reacties

Lies Booy-'Voorhans

Geweldig Larissa hoe je daar bezig bent.Fijn dat je niet meer alleen bent en je af en toe met hun Nederlands kunt praten.Sterkte met alles, je doet zo heel veel levenservaring op!

Annemarie

Ontzettend fijn dat je niet meer alleen daar bent en je mag zeker trots zijn op jezelf je doet het toch maar allemaal alleen ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt dikke knuffel van ons Gerrit en tante Annemarie

beppe Sietske

Dag lieve schat.
Wat mooi dat je nu gezelschap hebt en dat het klikt. fijn hoor. Kun je weer nederlands praten.
En dat je weer van alles gedaan hebt. Beppe vind het zo fijn dat je die mensen en kinderen wilt helpen.
Je geeft veel en krijgt ook veel terug. Hardstikke goed. Beppe is zo als altijd TROTS op jou.
Jammer dat je niet fit bent/ Beterschap en heel veel knuffels en een dikke tuut van Bepe ha ha ha.

Annie

Meid wat Fijn voor je, even zo lekker praten in je eigen taal.je bent een topper wat je allemaal mee maakt,pas goed op je zelf maar geniet ook van de mooie dingen.liefs van mij Annie.??

Alle en monique

Lieve larissa, ik vind het zo fijn voor je dat je nu het gezelschap hebt van die andere twee meisjes. Heerlijk in je eigen taal overal over kunnen praten. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt. Blijf trots op jezelf, dat zijn wij ook.
Liefs van ons

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel4Change