Hallo allemaal,

Deze blog zal niet zo lang worden als de vorige haha. Het gaat goed met me. Ik zit nu wel een beetje in een klein dipje, ik zou graag even iedereen willen zien en weer terug. Ik wil niet hier weg maar het gewoon met de mensen om me heen in Nederland delen. En ik mis iedereen natuurlijk nog steeds.

Maandag ben ik met Gerke opzoek gegaan naar het jongetje waarvan we ons af vroegen of hij wel oud zou worden.. We mochten hem van het project helpen en naar het ziekenhuis brengen. Dit hebben we gedaan. Hij had inderdaad het wel echt nodig en we hadden zelf nog wat kennis op gedaan op internet en hij zou inderdaad niet heel oud worden als kind. Vreselijk was dat even slikken maar we konden hem helpen. Eenmaal woensdag op de school van het jongetje voor het wondzorg project wilde ik controleren hoe het met hem ging en of hij de medicatie inderdaad juist innam. Helaas vertelde de directeur mij dat hij de hele week al niet op school was en dat ze zich zorgen maakte over hem. Ik heb echt bewondering voor deze directeur. Deze vrouw heeft hart voor haar kinderen en is eerlijk naar ons toe wat ze denkt, hoe het zit of wat zij voelt. En die zijn er weinig want, de meesten slaan de kinderen keihard met een stok als ze niet luisteren of slaan de kinderen voor het hoofd. Bij deze school heb ik dat ook nog nooit gezien en dat kun je ook wel aan het gedrag van de kinderen zien. Het zijn kinderen die lekker kind en ondeugend zijn.

Na een gesprek met de directeur en mijn zorgen uitgesproken te hebben over het jongetje zou ze een leraar naar zijn huis sturen om te kijken wat de reden is waarom hij niet op school komt. Hij kan namelijk best dood ziek zijn geworden omdat hij bijvoorbeeld allergisch is voor de injecties die hij krijgt. Ik heb helaas niets meer van de directeur gehoord zoals ik met haar had afgesproken.. best zorgwekkend vind ik zelf. Helaas heb ik er de rest van de week niets mee kunnen doen. Ik ga morgen kijken of ik evt met Gerke het jongetje opnieuw kan vinden om zijn situatie te bekijken en te doen wat ik kan.

Gerke was afgelopen week ziek geworden. Ze had met het raften flink wat water binnen gekregen waar ze waarschijnlijk een bacterie of infectie opgelopen heeft. Woensdag na het wondzorg project zijn we dus naar het ziekenhuis gegaan. Ze moest vrijdag weer terug komen dat betekende dus in Kampala blijven. Omdat we met z'n 3e waren en er donderdag werk op ons lag te wachten in nkokonjeru heb ik besloten om donderdag morgen vroeg terug te gaan naar nkokonjeru. We hadden een dag wondzorg georganiseerd in town. Doordat ik uit Kampala moest komen en het verkeer niet mee zat deed ik er 3 tot 4 uur over. Ik zou niet op tijd komen maar ik kwam wel echt op een Afrikaanse tijd aan want ik was drie uur te laat.. Ik heb helaas maar vijf mensen behandeld deze dag. Erg jammer maar we hopen opnieuw binnenkort z'n dag te kunnen organiseren. Soms zijn de dingen gewoon niet anders. Wat wel positief is dat ik af en toe berichtjes via Facebook krijg van leraren of directeur of we ook bij hen langs kunnen komen of waar ze naar ons kunnen komen omdat het nodig is. Super positief dat het steeds bekender wordt want het zijn mensen uit verschillende plekken uit heel Oeganda.

Gelukkig kwamen Gerke en Kimberly vrijdag aan het einde van de dag weer terug. Gerke voelde zich steeds een beetje beter. We zijn zaterdag dus naar Kampala gegaan om even wat te relaxen. En zo gezegd zo gedaan. Het was wel een beetje saai vond ik zelf haha. Maar we hadden vorig weekend z'n geweldig weekend waar ik nog wel een weekje extra op kan teren. Kimberley en ik waren zaterdag nog wel Kampala even in geweest om wat rond te kijken. En vol verbazing vonden we een geweldig café wat vergelijkbaar is met een la place. We hebben dus drie heerlijke verse sinaasappelsap gekocht en op gedronken. De derde hadden we mee terug genomen voor onze zieke Gerke. Wat extra vitamines zijn zeker niet verkeerd voor ons en vooral voor Gerke niet. Gelukkig was onze eetlust loze Gerke heel blij met de sap (gelukkig maar). Omdat we zo te spreken waren over het café en de sap hadden we besloten om vandaag er maar te gaan lunchen. Dat was een goed besluit! Wat een heerlijke lunch alsof ik zat te lunchen bij de la place. Het stokbrood met tonijn en de sap deed me goed. De andere meiden hebben ook gesmikkeld. Gerke knapt gelukkig aardig goed op.

Ik was jullie nog wat vergeten te vertellen afgelopen blog. En ik wilde het graag wel met jullie delen. Er zat een vrouw met van dat prachtig gevlochten nep haar voor ons in de taxi. Ze zat perfect goed en wij zaten met z'n drieën achterin een perfecte timing om wat spanning op te zoeken en stiekem aan haar haar te voelen. Een hilarisch moment leverde het op waar de vrouw nooit iets van mee gekregen heeft hahaha.

Een korte blog schrijven zit er toch niet zo in als ik zo alles aan jullie wil vertellen. Ik ga maar snel slapen want het is hier al laat.

Sula bulungi & tot snel! (Meerfoto's van het raften staan in het foto album, bekijk ze vooral zo gaaf!)

PS ik heb het weekend het envelopje "dag naar verrassing" open gemaakt. Nou wat een verrassing allemaal lieve briefjes van familie. Deed me echt goed dank jullie wel!