Lieve allemaal,

Het is weer tijd voor een blog. Als ik zo de berichten hoor vanuit Nederland heb ik niets te klagen en is het best aangenaam hier. 

Waar zal ik eens beginnen.. Ik lig in mijn bed met een zaklantaarn zonder stroom en er loopt een beest door het guesthouse. Beter moment om een blog te schrijven is er bijna niet haha. Gelukkig kan ik om alles nog wel lachen, maar het zijn de minder leuke dingen. Achja het hoort erbij en ik ben wel wat gewend na die 6 maanden. 

Woensdag begon mijn reis. Ik vloog samen met een vriendin die ik had ontmoet de vorige keer. Alleen zei woon in Oeganda en was voor vakantie in Nederland. Het was fijn om samen te reizen zo hadden we toch elkaar om even tegen te praten. Na een vlucht van z’n 11 uurtjes lande we op Entebbe. M’n visum had ik zo en op mijn bagage moest ik even wachten. Toen we beiden alles hadden stond haar vriend ons op te wachten. Toen ik naar buiten stapte en die lucht rook van verbrand afval dacht ik heerlijk ik ben terug! Het voelde of ik er pas drie weken weg was. Ik genoot zo van het ritje naar Kampala. Alles weer wat ik om me heen zag zo normaal voelde het. We haalden wat eten en gingen naar haar huis. Daar verbleef ik mijn eerste nachtje. Na uitslapen (8:00 wakker) door geklus van de bouwvakkers friste ik me op en maakte ik me rustig aan klaar om naar Nkokonjeru te gaan. Het dorp waar ik 6 maand had gewerkt. 

Eenmaal na een lange reis was het 17:00 dat ik aan kwam. Ik stapte in town uit om internet te regelen bij het kraampje waar ik het altijd kocht. Ze kenden me allemaal nog en waren blij me te zien. Daarna reden we het terrein van het ziekenhuis op. Alle ogen waren ineens gericht op de auto. En wat werd ik warm verwelkomt. Zo liefdevol! Ik had amper de tijd om m’n koffers in het gastenhuis te zetten. Ik praatte uren en uren met mijn collega’s en Teo kwam een bord vol cassave brengen, LOVE IT! Ik heb er drie dagen van gegeten. Ik praatte met Teo tot laat in de avond tot ik ging slapen. 

De volgende ochtend had ik lekker uitgeslapen. Ik kwam er S ochtends achter dat ik helemaal niks aan m’n koffers had gedaan. Ik had eerlijk gezegd er ook geen zin in en het was te klein. Ik moet deze keer ook zelf m’n eten koken dus ik ging rond 13:00 met Teo naar Mukono om het een en ander te kopen. Daarna at ik een lekkere lunch en ging terug naar the village. Het voelde allemaal weer zo gewoon en wat voelde ik me gelukkig zeg om weer terug te zijn in Oeganda. Die hele taxi’s die weer vol gestouwd werden met mensen waar ik zelf gewoon tussen zit. Bizar als je er te veel over na denkt maar wat genoot ik weer. Na zelf wat spaghetti gekookt te hebben ging ik vroeg op bed. De tomaten durfde ik niet goed te eten dus had ik ze maar door de spaghetti heen mee gekookt haha. 

Zaterdag ochtend ging ik naar kampala. Het was iets later geworden dan gepland dus ik had er 4 uur over gedaan, omdat er veel verkeer was. Eindelijk aangekomen in kampala pakte ik mijn eerste boda. Genieten om zo tussen de lokale bevolking te zijn. Eenmaal bij m’n hotel aangekomen herkenden ze me daar ook nog. Blijkbaar toch een indruk achter gelaten. Nadat ik ook met hen had bij gepraat ging ik naar een van m’n Lievelings plekjes. Het zwembad waar het net een paradijs is en ik maximaal kan ontspannen. 

Weer terug bij mijn hotel maakte ik me klaar. Ik had een heerlijke pizza gegeten. Verder had ik een hele gezellige avond met een wijntje erbij. Een echt vakantie gevoel. 

Helemaal tot rust gekomen en nog een drankje te hebben gedaan met een vriendin ging ik terug naar the village. Weer heerlijk lang over gedaan. Eenmaal weer terug m’n koffers een beetje opgeruimd en gesorteerd. En ik had nog wat Chicken soep gemaakt. Tot er tot m’n grote angst een een of ander soort achtig muis door het huis rende had ik het gehad. Ik maakte me klaar voor bed toen vervolgens er ook geen stroom was. Kortom in the village is het wel back to the basics. Het heeft eerlijk gezegd ook wel wat. Ik ga gauw mijn ogen sluiten met pasgeboren baby’s die huilen op de achtergrond. En morgen ga ik voor het eerst weer werken in het ziekenhuis. Heel benieuwd hoe dat zal zijn met een diploma verpleegkunde deze keer op zak. 

Wat ik bijna helemaal vergeet te vertellen is dat mijn pakketje die m’n familie had opgestuurd in de tussentijd eindelijk in Oeganda aangekomen was. Ik had dus nog een kadootje uit te pakken. Al vast de helft gejat. Zo hadden ze een lege tube terug gedaan waren alle kerst kaarten geopend en in verkeerde enveloppen terug gedaan. En de in houd van mijn sinterklaas Kadootje was gejat. Ach wat wil je ook. Wel bedankt allemaal voor de lieve kaartjes!

Jullie horen snel weer wat van mij!

Liefs van mij uit Oeganda