Hallo allemaal,

Zo dat was me weer een week met een weekend.

Ik was jullie nog wat vergeten te vertellen in mijn vorige blog over de magic soap. Het is echt een aanrader voor iedereen. Ik had het wassen van mijn kleding wel beter onder de knie, maar het werd nog niet allemaal zo schoon als ik wilde.. En schoenen wassen lukte me al helemaal niet. Schoenen wassen? Ja, het is hier nogal een dingetje vieze schoenen. Wanneer je schoenen vies zijn praten de mensen over je. Dus moest ik er maar een oplossing voor vinden. Ik vond in de supermarkt in Mukono de zeep die iedereen voor alles gebruikt. En ik vond een borstel die ik ook voor het wassen kon gebruiken. Nou ik heb er maar de magic soap van gemaakt, want wat een wonder middel. Ik krijg al mijn kleren stuken beter schoon en mijn schoenen krijg ik zelfs als nieuw. Dat neem ik mooi mee naar Nederland terug om al mijn andere schoenen ook eens te poetsen.
De week begon normaal zoals anders. Behalve dat we een paar dagen geen stroom hadden omdat, ze de rekening niet hadden betaald.. Nou dat moest mij natuurlijk weer overkomen. Dat was dus af en toe wat stroom tappen in het ziekenhuis waar ze wel de rekening netjes betaalde. Gelukkig hebben ze de stroom nu betaald en hebben we weer stroom. Maandag en dinsdag werkte ik in het ziekenhuis en bereide ik me voor op de examens. Woensdag was dat moment aan gekomen om mijn visum te verlengen die vandaag zou verlopen. Ik zag weer even de verschillen met Nederland. Ik kwam binnen waar mensen keurig op een bankje zaten te wachten op hen beurt. De man die werkt voor de overheid om mij het visum te verlengen zei dat ik meteen door kon lopen naar zijn kamertje. Het is hoe je het maar wilt noemen. Er was van houten planken gewoon een kamer gemaakt zonder deur. Gewoon een opening, privacy?? Terwijl ik met de man het visum aan het regelen was hielp de man tussendoor gewoon ook even iemand anders waar ik bij was. Ik weet veel over die man die ook geholpen werd. Want de privacy was niet nodig. Hoe moeilijk ze bij de man deden die een paspoort wilde hoe makkelijk het bij mij ging. De man vertelde dat ik $50 moest betalen. Daar was ik het wel mee eens, want dat is wel de normale prijs. Ik vroeg waar ik kon betalen. De man antwoordde "geef het maar aan mij ik breng het zo daar heen". Uuh ja ja de man stopte het in zijn portemonnee met een grijns van oor tot oor. Binnen 5 minuten stond ik met de juiste papieren weer buiten. Tegen de man in gaan was geen optie. Als ik dat wel had gedaan, had ik een probleem. Vervolgens lekker in mijn eentje gelunched in jinja en terug gegaan naar Nkokonjeru. De meiden waren alleen zonder mij voor wondzorg gegaan, super!
Donderdag werkte ik weer een dagje in het ziekenhuis. Het jongetje waar we ons z'n zorgen om maakten was de maandag niet voor zijn injectie gekomen.. donderdag had Gerke hem dus van school gehaald en naar het ziekenhuis gebracht. En dat is een best eindje lopen en wat vreselijk ok te zijn dat het jongetje dat op zijn blote voeten moest doen. In het ziekenhuis zag ook mijn collega dat er meer moest gebeuren. En na veel praten met de school van het jongetje kwamen we er achter dat de oma niet echt luisterde naar wat ze zei. Ze vertelde al vaker dat de oma waarschijnlijk wel naar ons zou luisteren omdat wij mzungu's zijn, vreselijk.. Daarom hadden Gerke en ik maar een besluit genomen om naar de oma toe te gaan en te vertellen wat er moest gebeuren. We hadden wel ervoor gezorgd dat we veilig heen gingen met goeie mensen om ons heen. En mesen die goed Engels spraken om te translate. Toen we daar aan kwamen zagen we direct waar we beiden al bang voor waren. Nou ik denk dat ik het niet eens hoef te vertellen. Het jongetje sliep in z'n eigen urine en had ongewassen kleren. Meer zeg ik niet jullie kunnen de rest zelf invullen. Het is ook gewoon te schrijnend om er over te vertellen. Dit is wat hier ook speelt naast al het 'mooie'. Maar echt precies dit is een reden waarom ik hier ben. We gaan kijken wat we voor dit jongetje verder kunnen betekenen..
We hadden lang uit gekeken naar het weekend. We zouden een weekend naar fort portal gaan in het zuid westen. We hadden er ons super op verheugd alleen kostte het wel een dag reizen. We hadden besloten om donderdag na stage naar Kampala te gaan en daar een nachtje te overnachten. De vrijdag vertrokken we heel vroeg in de morgen naar fort portal in een grote bus. We hadden als tip gekregen om niet achterin te gaan zitten vanwege de hobbels. Maar ja er was natuurlijk alleen nog maar plekken vrij achterin. Nou we hebben het geweten. We vlogen af en toe letterlijk een meter de lucht in en vielen met pijn weer terug op onze plek. Gelukkig hebben we de bus reis overleefd haha. Eenmaal in fort portal was het super mooi! Overal bergen zo geweldig. En eindelijk wat Nederlands gegeten bitterballen, jammie. Zaterdag zouden we kijken bij een triatlon, maar omdat we die avond ervoor opstap waren geweest kwamen we op het laatste moment aan en konden we alleen de finish kijken. Maar wat een prachtig uitzicht daar bij een meer. Genieten was het! En ook deze avond gingen we weer gezellig een avondje uit. Wat weer in weinig slaap resulteerde terwijl we zondag vroeg op moesten om weer een dag terug te reizen. Gelukkig deze keer voorin de bus. Echt een super leuk weekend. Ook heb ik wat nieuwe dingen gebrokeners een plaatselijk biertje wat niet zo lekker was, geit wat wel te eten was en sprinkhanen die waren best lekker alleen zag je alles nog zitten, bah. Gewoon niet te veel over na denken haha.

Sorry voor het een dagje langer wachten op m'n blog. Ik was gisteren in slaap gevallen tijdens het maken van m'n blog haha. Nu wachten op het eten en vanavond vroeg op bed.

Groetjes uit Oeganda